از طرفی :
آمار طلاق و جدایی در ازدواج با سن زیر 22 سال 2برابر بیشتر از آمار طلاق در سن 26-24 سالگی است.مسئولیت پذیری و تعهد زوجین در قبال هم ودر قبال زندگی در زیر سن 22 سالگی کمتر است.
نکته مهم :
ازدواج در سنین پایین تر بیشتر متاثراز فضای هیجانی و احساسی صورت می پذیرد تا فضای اندیشه و تفکر.
از این رو تصمیم سازی در این سنین با توجه به فضای غالب که فضای هیجانی و احساسی است – فرد را دچار خطای شناختی می کند.
نکته بسیار مهم :
انتخاب همسر در سن مناسب یک انتخاب اولویت گراست. از بین چند کاندیدا حق انتخاب احسن و بهتر را داریم.
هر چه سن ازدواج بالاتر رود انتخاب تناسب گرا میشود. باید به تناسب شرایط دست به انتخاب بزنیم. لذا گاه از معیارها واصول می زنیم وکوتاه می آئیم که خود آسیب است.
اگر ازدواج و انتخابی در زیر سن 22 سالگی صورت می پذیرد و گاها جواب می دهد به ویژگی های روانی، شخصیتی دختر و پسر بستگی دارد که می تواند برخی کاستی ها را جبران نماید.
لذا این مورد استثناست. ما با استثناء نمی توانیم زندگی کنیم. از طرفی ازدواج در این شرایط سنی وقت و انرژی زیادی را از زوجین می گیرد. گاه مداخله دو خانواده را بدنبال دارد . می گویند بچه اند، آنها برای زوجین تصمیم می گیرند. لذا تعادل با خانواده اصلی و استقلال زوجین بهم می ریزد.
